Καταχώρηση στην κατηγορία Νομοθεσία PDF -

Ερωτάται αν: α) Δύναται να θεωρηθεί ότι η εκκεμοδικία που δημιουργείται, ύστερα από την άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως εργολήπτη δημοσίου έργου κατά αποφάσεως αναθέσεως, προκαλεί αυτοδίκαια παράταση της ισχύος της προσφοράς του για χρονικό διάστημα ίσο με αυτό που απαιτείται για την έκδοση της αποφάσεως επί της ως άνω αιτήσεως, δίδοντας ως εκ τούτου, τη δυνατότητα στην Προϊσταμένη Αρχή να απαιτήσει από τον ανάδοχο τις εκ του νόμου απορρέουσες υποχρεώσεις του ή, αντιθέτως, δύναται ο εργολήπτης να “ακυρώσει” ουσιαστικά τη διαδικασία αρνούμενος την παράταση του χρόνου ισχύος της προσφοράς της ένεκα της, εκ της προσφυγής του προκαλούμενης, παρέλευσης της προθεσμίας ισχύος αυτής. β) Δεδομένου ότι δεν υπάρχει στο νόμο ρητή διάταξη, παρέχεται η δυνατότητα στην προϊσταμένη Αρχή να εξετάσει την ανάθεση του έργου στον δεύτερο ή τρίτο κ.κ.κ. κατά σειρά μειοδότη (εφόσον το επιθυμεί), όταν, σύμφωνα με ρητή δήλωση του προσφεύγοντος εργολήπτη, αυτός δεν έχει πλέον ενδιαφέρον και δεν παρατείνει την ισχύ της προσφοράς του και γ) Δεσμεύεται η Προϊσταμένη Αρχή να αναμείνει την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ, εφόσον υπάρχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος (επιχειρησιακοί, ασφάλειας, χρονικοί περιορισμοί απορρόφησης πιστώσεων κλπ.) ή δύναται να προχωρήσει σε άλλη διαδικασία, ώστε το έργο να απεμπλακεί από τις χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες, συνεχείς αναβολές κλπ.